گز علفی که به نام های مان کردی و گزو نیز نامیده می شود. یکی از محصولات فرعی و با ارزش جنگل های بلوط غرب کشور به خصوص زاگرس شمالی است که به صورت شهدی غلیظ در اثر فعالیت پوره ها و حشرات کامل دو گونه شته بر روی برگ ها و شاخه های جوان 3 گونه بلوط به نام های برودار، مازودار و لیبانی تولید می شود. شته ها جهت تغذیه از شیره پرورده گیاه بلوط استفاده و عسلکی رقیق (گز علفی) را تراوش می کنند. ترکیب گز علفی شامل 19% گلوکز، 8/9% فروکتوز، 61-40% ساکارز و پلی ساکاریدهای آن مشابه با گزانگبین است. گز علفی جزء ملین های قندی محسوب می شود و در طب سنتی به عنوان داروی سینه، تب بر، مسکن و زخم دستگاه گوارش (روده، معده، التهاب اثنی عشری) مصرف می شود. هم چنین در درمان سرخک، آبله مرغان و رفع خارش بدن مؤثر است
