ترنجبین یا ترنگبین در واقع عسلک گونه ای زنجرک است که در اثر تغذیه از خارشتر به صورت دانه های ریز سفید و زرد بوجود می آید. تولید ترنجبین محدود به مناطق گرم و خشک به ویژه حاشیه کویر در استان-های خراسان رضوی، خراسان جنوبی و یزد است.. مان ترنجبین ماده دفعی پوره های حشره است که در طول ماه های مرداد، شهریور و مهر به حداکثر تراوش می رسد. ترکیب شیمیایی ترنجبین شامل 7/47% ملزیتوز، 44/26% ساکاروز، 46/11% قندهای احیا کننده فروکتوز، 4/12% صمغ موسیلاژ و 8/5% خاکستر است ترنجبین ماده ملین، تسکین-دهنده دردهای روماتیسمی، سینه و سرفه، تب بر و نیز صفرا آور است و جهت درمان زردی نوزادان و در اطفال مبتلا به سرخچه در طب سنتی استفاده می شود. این ماده خلط آور است و در درمان تب عفونی در اطفال کاربرد دارد. طی پژوهشی اثر درمانگر ترنجبین بر کاهش بیلی روبین خون و زردی در نوزادان نسبت به شاهد اثبات شد. در مورد نگه داری مان ترنجبین مان ترنجبین نیاز به تمهیدات خاصی نیست اما در مورد عصاره آبی حاصل از مان چون محیط رشد میکروارگانیسم ها است، لذا باید آن را در یخچال نگه داری کرد
